فرازی از دعای ابو حمزه ثمالی- ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان خدایا اگر مرگم فرا رسیده و کردارم مرا به تو نزدیک نکرده پس اعتراف به گناهم را به پیشگاهت وسیله عذرخواهىام قرار دادم.خدایا اگر گذشت کنى،پس سزاوارتر از وجود تو به گذشت کیست،و اگر عذاب نمایى پس دادگرتر از تو در داورى کیست؟،د راین دنیا به غربت،و به گاه مرگ به سختى جان دادنم،و در قبر به تنهایىام،و در لحد به هراسم رحم کن،و زمانىکه براى حساب در برابرت برانگیخته شدم و به خوارى جایگاهم رحمت آور،و آنچه از کردارم بر انسانها پوشیده مانده بیامرز،و آنچه را که مرا به آن پوشاندى تداوم بخش،و به من در حال افتادن در بستر مرگ که دستهاى دوستانم مرا این طرف و آن طرف کند رحم فرما،و به من محبت فرما در آن حال که روى تخت غسّالخانه به صورت درازا افتادهام،و همسایگان شایسه مرا به این سو و آن سو برمىگردانند بر من تفضّل کن،و در وقت حمل شدنم که بستگانم گوشههاى جنازهام را به دوش برداشتهاند،و در حالت حمل شدنم،که تنها در قبرم وارد پیشگاه تو شدهام بر من جود نما،و در این خانه جدید بر غربتم رحم کن،تا به غیر تو انس نگیرم اى آقاى من،اگر مرا به خودم واگذارى هلاک شدهام،
| Design By : Pichak |
